* Μιχάλης Χριστοδουλίδης:
Τομεάρχης Ενέργειας και Υποδομών “Ελλήνων Πολιτεία”
Η πρόσφατη δήλωση του Ερντογάν “Αν η Ευρώπη συνεχίσει με αυτόν τον τρόπο, κανένας Ευρωπαίος, σε κανένα μέρος του κόσμου, δεν θα μπορεί να περπατήσει με ασφάλεια στο δρόμο. Εμείς, ως Τουρκία, καλούμε την Ευρώπη να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη Δημοκρατία” υπονοεί έξαρση της ισλαμικής τρομοκρατίας, κάτι που μπορεί να το κάνει η Άγκυρα που ελέγχει φανατικά ισλαμικά πλήθη. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δείχνει να έχει σοβαρούς λόγους που έβαλε στη λίστα των χωρών ύποπτων για ισλαμική τρομοκρατία την Τουρκία.
Συγκεκριμένα, προχθές, εξέδωσε διάταγμα με το οποίο όσοι έρχονται από την Τουρκία και άλλες επτά μουσουλμανικές χώρες, δεν θα μπορούν να μεταφέρουν μαζί τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές υπό τον φόβο ότι μέσα σε αυτές θα υπάρχει κάποιος εκρηκτικός μηχανισμός.
Έμμεσα το πλήγμα για την Τουρκία είναι πολύ μεγάλο καθώς -επί της ουσίας- αποτρέπουν στους πολυάριθμους Αμερικανούς τουρίστες να ταξιδέψουν στη γείτονα χώρα (ουδείς τουρίστας πλέον δεν ταξιδεύει πουθενά χωρίς τα απαραίτητα gadgets), αλλά ακόμα σημαντικότερο: Γεωπολιτικά οι ΗΠΑ κατατάσσουν την Τουρκία σε επίπεδο “rogue state” που παράγει και εξάγει ισλαμική τρομοκρατία.
Σίγουρα αυτό, από τη μία, καθιστά μια περαιτέρω υποβάθμιση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων και, από την άλλη μεριά, μία νέα ευκαιρία αναβάθμισης των γεωστρατηγικών και εμπορικών σχέσεων της χώρας μας με τον δυτικό κόσμο.
Οι γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή μας πλέον φαίνονται να είναι σε πολύ εύθραυστο και οριακό σημείο, με δεδομένο την αναβάθμιση των ρωσοτουρκικών σχέσεων χωρίς, βέβαια, από την άλλη να γνωρίζουμε το πώς θα διαμορφωθούν οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις μετά και την εκλογή του νέου Προέδρου των ΗΠΑ.
Η συμφωνία της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ανακοπή της μεγαλύτερης ροής λαθρομεταναστών και προσφυγών μάλλον ναυαγεί, αφού η προτεραιότητα του Ερντογάν δεν είναι πλέον η στροφή προς την Ε.Ε., αλλά η αλλαγή του πολιτεύματος, σε μία κατ’ ουσίαν μοναρχία, τύπου Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο νέος Σουλτάνος ξέρει ότι εάν συνεχίσει αυτό το παραλήρημα της ισλαμικής και εθνικιστικής τακτικής του για να αυξήσει τη δεξαμενή των ψηφοφόρων του στο επικείμενο δημοψήφισμα, σε συνδυασμό και με τη συνεχιζόμενη παραβίαση των διεθνών Συνθηκών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό και αποδεκτό για οποιαδήποτε συνέχιση της προενταξιακής της διαδικασίας στην Ε.Ε., ήδη το έχει εμπεδώσει καλά, το τρένο αυτό πλέον έχει χαθεί οριστικά, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια.
Από πλευράς πολιτικής ανάλυσης, φαίνεται ότι ο νυν ΥΠΕΞ κινείται σε διαφορετικά μήκη κύματος σε σχέση με πολλά στελέχη της κυβέρνησης, που το θέμα της λαθρομεταναστευτικής-προσφυγικής έκρηξης το οποίο εγκυμονεί ανά πάσα στιγμή να πάρει σοβαρές εθνικές διαστάσεις, δεν δείχνουν να το αντιμετωπίζουν με τη δέουσα σοβαρότητα, τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο, κρίνοντας από διάφορες άστοχες δηλώσεις, κυρίως, στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολιτική που η χώρα ακολούθησε μέχρι σήμερα στο προσφυγικό-λαθρομεταναστευτικό, είναι αδιέξοδη και ελλειμματική. Και αυτό γιατί, σήμερα, η Ελλάδα έχει καταφέρει το απίθανο να εξαρτάται από τις βουλήσεις της Τουρκίας ώστε να ξεπεράσει την προσφυγική κρίση, όταν η υψηλή στρατηγική της Τουρκίας επιθυμεί κι εργάζεται για μια αποσταθεροποιημένη και αδύναμη Ελλάδα. Τα ζητήματα που αφορούν τη γενικότερη κατεύθυνση της χώρας εν μέσω δημοσιονομικής κρίσης, χτυπούν κι αυτά σε αδιέξοδα.
Σε όλες αυτές τις επικίνδυνες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις, δεν μπορούν να μείνουν έξω από το κάδρο και οι ισχυροί της Ε.Ε., οι λανθασμένες ή οι ανεπαρκείς πολιτικές αντιμετώπισης του προσφυγικού, οι διαφορετικές προτεραιότητες, οι κακές εκτιμήσεις και για άλλους εσκεμμένες παραλείψεις, έχουν οδηγήσει σε αυτό που βιώνει σήμερα ο Ευρωπαίος πολίτης, δηλαδή την ισλαμική τρομοκρατία.
Μέχρι χθες, η Τουρκία φαινόταν στα μάτια της Ε.Ε. μια μεγάλη αγορά, και δυστυχώς μόνο αυτό έβλεπε, αγνοώντας όλες τις αντιδημοκρατικές της λειτουργίες, αγνοώντας τα ήθη και τις αξίες που ή ίδια επιζητούσε, ίσως πλέον αυτά να ανήκουν στην σφαίρα των ιδεολόγων και θεωρητικών, κρίνοντας από το πώς κινείται θεσμικά ειδικά τα τελευταία χρόνια απέναντι στα ασθενέστερα μέλη της.
Σε όλα τα πράγματα υπάρχει και ένα τίμημα, τον ισλαμοφασισμό τον ανέχθηκε και τώρα θα εισπράξει τα παράγωγά του.