Μαρία Πατσιούρα
Γραφείο Προέδρου &
Δημοσίων Σχέσεων Θεσσαλονίκης
7oς χρόνος ύφεσης, επτά χρόνια
απογοήτευση, επτά χρόνια… και το δίδυμο, μέτρα – αξιολόγηση – νέα μέτρα και
όλοι Ελληνίδες και Έλληνες πλέον
πιστεύουν πως δεν υπάρχει καμία λύση.
Η Ελληνική κοινωνία
βρίσκεται σε πλήρη απόγνωση - παρακμή και δυστυχώς τα πολιτικά κόμματα αλλά και οι εκπρόσωποι τους δεν μπορούν να
δώσουν πειστικές απαντήσεις στα ερωτήματα των πολιτών. Πόσο θα πάει αυτή η
κατάσταση, ποιο το τελικό κόστος σε κάθε σπίτι, μήπως πρέπει να φύγουμε από τη
ζώνη του Ευρώ, ποιος ο νέος ρόλος του νεοεκλεγέντα Ν.Τραμπ, γιατί αυτή η σκληρή
στάση των Γερμανών, τι γίνεται με αυτήν την πολυπόθητη ανάπτυξη, γιατί ερημώνει η χώρα;
Οι περισσότεροι
απαντούν τις αλλαγές στις ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών αλλά και στις ΗΠΑ και
στα εκεί κόμματα δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι ο πλανήτης αλλάζει και αλλάζει με τρομερά γοργά βήματα και
μέσα σε ένα περιβάλλον προβλημάτων που δυστυχώς δεν μπορεί να ανταπεξέλθει η παρούσα λογική και
έχει ορίσει ως αιτία του κακού διάφορα άλλα φαινόμενα σε εξέλιξη τα οποία όμως έχουν
προκαλέσει οι ίδιοι που εξουσιάζουν τον πλανήτη (μεταναστευτικό, αύξηση του λαϊκισμου, έξαρση των φασιστικών κομμάτων κλπ.)
Και μέσα σε όλη αυτή τη
δύνη κανένα Ελληνικό πολιτικό κόμμα, καμία πολιτική δύναμη δεν έχει και δεν
μπορεί να δώσει απαντήσεις ή ακόμη καλύτερα καμία δύναμη δεν μπορεί να δώσει…. με ασφάλεια ένα όραμα ένα σχέδιο κάτι τι που να δυναμιτίσει τον λαό ότι όλο αυτό είναι μια δοκιμασία.
Ούτε τα ΜΜΕ ούτε τα
σώματα ασφαλείας, ούτε η δικαιοσύνη μπορούν να δώσουν απάντηση. Και φυσικά ενώ η
απογοήτευση στον λαό μεγαλώνει αυτή η στιγμή είναι μια στιγμή που αποφάσισα να συμμετάσχω λίγο
πιο ενεργά και να δοκιμάσω τις δικές μου αντοχές με ανθρώπους οι οποίοι ίσως είναι κάτι το καινούργιο.
Ο παλαιοκομματισμός τόσο
της 40ετίας που χρεοκόπησε κάθε ελληνικό σπίτι όσο και μετά τα δύο χρόνια διακυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου δίνει μια εντολή στη
κοινωνία, τους δοκιμάσαμε όλους πάμε για νέα πρόσωπα…
Όχι όχι καμία σχέση δεν
μίλησα για την ενασχόληση μου με την πολιτική, ούτε ποτέ σκέφτηκα τη συμμετοχή
μου σε κάποιο κόμμα η απόφαση μου ήρθε γιατί δεν είναι μόνο τα όσα τραβάει ο
λαός στην καθημερινότητα του, αλλά είναι πολύ κακό να περπατάς στο δρόμο και να
βλέπεις γύρω σου πρόσωπα θλιμμένα πρόσωπα που αν κάποιος δεν ήξερε θα πίστευε ότι
είναι σε μία χώρα σε πόλεμο…
Η απόφαση μου να
δοκιμάσω από ένα άλλο βήμα, κατεξοχήν πολιτικό, τον εαυτό μου και το κίνητρο ότι αυτοί οι άνθρωποι
ούτε «σωτήρες» είναι αλλά και ούτε κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους μου
έδωσε το ερέθισμα να συμμετάσχω στο εγχείρημα αυτό και ταυτόχρονα να βοηθήσω με
τους δικούς μου ανθρώπους αυτήν τη νέα αυτή κατάσταση στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα
σε όλη την κοινωνία «ναι ρε παιδιά υπάρχουμε κι εμείς που μπορούμε κάτι να
αλλάξουμε σε αυτή τη χώρα…..»