Μιχάλης Χριστοδουλίδης
Τομεάρχης Ενέργειας & Υποδομών
ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Το πολιτικό αφήγημα των κομμάτων εξουσίας τα τελευταία χρόνια είναι ότι η χώρα για να ανακάμψει οικονομικά θα πρέπει να προσελκύσει ξένους επενδυτές ή να εκποιήσει δημόσια περιουσία με όρους ξεπουλήματος. Αυτά που μας αφηγούνται ως η μόνη λύση διεξόδου είναι η ‘’καλύτερη’’ διαχείριση μνημονίων. Όμως το οτι το ΑΕΠ της χώρας την τελευταία επταετία έχει μειωθεί κατά 25%, το ότι η πρωτογενής παραγωγή έχει συρρικνωθεί κατά 65%, το ότι τα προγράμματα δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων πλέον είναι σχεδόν ανύπαρκτα, το ότι οι εξαγωγές βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα, το ότι η ανεργία παραμένει ουσιαστικά σε υψηλά ποσοστά (24%), το ότι η φορολογική και ληστρική λαίλαπα κατέχει την πρώτη θέση στην ΕΕ δεν λένε ότι οφείλονται στην ανικανότητα τους να εφαρμόσουν ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο της ανασυγκρότησης της πρωτογενούς παραγωγής της χώρας και διεξόδου απο την κρίση, αλλά επιμένουν ως την μόνη λύση , στην διάσωση μέσω των προγραμμάτων ‘’διάσωσης’’.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 60, μέχρι και τις αρχές της κρίσης, ο πλούτος της χώρας συνεχώς μεγάλωνε, με αποτέλεσμα, με βάση την κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ελλάδα να παράγει ετησίως ένα εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) που την έκανε να κατέχει την αξιοζήλευτη 27η θέση, σε ένα κατάλογο 180 χωρών. (Στοιχεία ΟΑΣΑ 2009)
Τι μας κρύβουν και ποια είναι η αλήθεια?
Πολλοί δημοσιογράφοι ή αρθρογράφοι και πολλοί ‘’βολεμένοι’’ πολιτικοί της καθεστωκίας ή της άρχουσας ανεπάγγελτης και κρατικοδιαίτητης εξουσίας αρέσκονται να διατυμπανίζουν οτι η χώρα μας είναι φτωχή και χρειάζεται την στήριξη χρηματοδοτικών πακέτων , είναι έτσι όμως? Είναι δυνατόν να μιλάμε περί πτωχής χώρας, όταν ο µαγνησίτης που κατέχει η χώρα µας καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης, όταν η µεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η Ελλάδα, όταν υπάρχουν τα δεύτερα σε αποθέματα στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ σε σμηκτίτες, οι οποίοι έχουν µεγάλο εύρος εφαρµογών, όπως η διάθεση αποßλήτων, τα φάρµακα, τα καλλυντικά και άλλα, για να μην αναφερθώ σε δεκάδες άλλα ορυκτά, όπως το νικέλιο, τον χαλκό κλπ. Φυσικά δεν αναφέρομαι στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που αποτελεί ειδικό αντικείμενο που απο μόνο του αποτελεί ξεχωριστό άρθρο.
Αποκρύβουν οτι η χώρα μας παγκοσμίως θα μπορούσε να κατέχει τις πρώτες θέσεις σε παραγωγή ελαιολάδου, τυροκομικών, saffron, βαμβακιού, σπαραγγιών κλπ και φυσικά ως εκ θαύματος περιμένουμε τον πλούσιο τουρίστα και την νηολόγηση ακόμα ενός πλοίου με ελληνική σημαία για να μας σώσει.
Επίσης μιλούν για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, αλλά το ότι ένας ολόκληρος ανεξέλεγκτος κόσμος υπεράκτιων επιχειρήσεων, όπως φάνηκε από τα σκάνδαλα της τελευταίας περιόδου, δρουν ασύδοτα, με την ανοχή ή και κάλυψη των κυβερνήσεων και του καθεστώτος, προστατεύοντας τομείς της επιχειρηματικής δραστηριότητας από τη φορολόγηση, ξεπλένοντας «βρόμικο» χρήμα από τομείς μαφιόζικης δραστηριότητας (ναρκωτικά, όπλα, trafficing κ.λπ.).
Επίσης αρέσκονται να δικαιολογούν την κατάντια της χώρας στο γνωστό αφήγημα “Καταναλώνουμε περισσότερα από ότι παράγουμε” ή ότι ‘’μαζί τα φάγαμε’’, ή οτι ‘’η αναδιανομή πλούτου μας κάνει ακόμα πιο τεμπέληδες’’ και άλλα τέτοια τσιτάτα αθλιότητας. Αλλά δεν μας λένε ποιοι φταίνε για αυτό! Προφανώς και δεν ισχύουν αυτά, οταν η ίδια η χώρα απο μόνη της έχει τόσο μεγάλο πλούτο (ορυκτό, κτηνοτροφικό, αγροτικό και ενεργειακό) που όχι μόνο θα μπορούσε να καλύψει τις εσωτερικές ανάγκες της , αλλά και να εξάγει. Δηλαδή θέλουν να μας πείσουν οτι η χώρα μας απο πλευράς υπεδαφικής και γεωγραφικής θέσης είναι σαν μια υποσαχάρια χώρα της Αφρικής. Επίσης δεν μας λένε γιατί μεθοδικά και συστηματικά η ελληνική αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή αποδυναμώθηκε, ώστε σήμερα μέχρι και το 85% του κρέατος, των αγροτικών και τυροκομικών προιόντων να εισάγονται, απλή είναι η απάντηση, η “παραγωγή πλούτου” στη χώρα δεν γίνεται με σκοπό την κάλυψη των αναγκών της, αλλά την παραγωγή εύκολου κέρδους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια σειρά από ανάγκες να μην καλύπτονται (γιατί δεν παράγονται αρκετά προϊόντα να καλύψουν αυτές τις ανάγκες, ενώ θα μπορούσαν) και έτσι να εμφανίζονται ελλείμματα τα οποία καλύπτονται με τις εισαγωγές.
Η σχεδιασμένη συστηματικά αποβιομηχανοποίηση, η σχεδιασμένη αδρανοποίηση της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής επιτεύχθηκε μέσα απο την χειραγώγηση μεθόδων εύκολου ‘’πλουτισμού’’ μέσω του δανεισμού φθηνού και εύκολου χρήματος, έτσι σταματάς να παράγεις για να εξάγεις, έτσι χάνεις σταδιακά την παραγωγική σου δυναμική και γίνεσαι πλέον έρμαιο των δανειστών σου.
Τα τραγικά εγκλήματα συνεχίζονται με τον πιο ελεινό τρόπο, την αναγκαστική μετανάστευση των νέων ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό, την αποδυνάμωση του πιο παραγωγικού δυναμικού της χώρας για να μην μπορέσει τελικά η χώρα να ανασυγκροτηθεί, μένοντας πίσω αετονύχιδες και τυχάρπαστα κοράκια που περιμένουν να καταβροχθήσουν και την τελευταία σάρκα του πτώματος.
Η λογική του άκρατου κρατισμού ή η λογική του ανεξέλεγκτου φιλελευθερισμού είναι τα δύο άκρα που οδηγούν και τα δύο στην κατάρρευση του οικονομικού και κοινωνικού ιστού μιας χώρας η κάθε μια με τον δικό της τρόπο, αυτά έχει δείξει η μέχρι τώρα πορεία στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει η Νορβηγία του νότου, δεν υστερεί σε τίποτα, απλά έχει μια κατάρρα, την έλλειψη οράματος και πρωτοβουλίας απο τον πολιτικό της προσωπικό και δυστυχώς η πικρή αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο, ούτε δεξιές, ούτε κεντρώες, ούτε αριστερές κυβερνήσεις το τόλμησαν, δεν ξέρω αν λείπει απο αυτούς το γονίδιο της φιλοπατρίας ή της κυτταρικής ‘’φυλετικής’’ υπεροχής, πάντως κάτι λείπει.